yine başladım yazıp yazıp silmeye. bazı şeyleri kafamın içinde gerilere itekledikten sonra itildikleri yerden çıkarıp üzerlerine bir şey yazmak çok zor oluyor. boşver gitsin zaten gittiler diyorum ama öyle de olmuyor. çünkü kendileri ne kadar giderseler gitsinler  sıkıntılarını asla beraberlerinde götürmüyorlar. o yüzden bazı şeyleri halletmeden kafanın içine itelemek çok yanlış bir şey aslında. gerekirse halledene kadar somurtmayı göze alabilmeli insan. bunun karşısında onu çok seven(!) arkadaşları tarafından dışlanmayı da tabii..

hayat bana birkaç minik sürpriz yapınca her şey geçecek sandım sanırım. şimdi de acaba haksızlık mı yaptım diye düşünüyorum mesela. aslında çoğu zaman içimden arkadaşlık ilişkilerimi sorguluyorum sanırım. tabi çok mükemmel olsaydılar bu kadar kafa kurcalamazdı zaten bence. zaten en yakın arkadaşım olarak nitelediğim 3 kişinin en yakın arkadaşları başka insanlar. böyle düşününce sorgulamak ne kadar da mantıksız aslında.

off bunalıma girdim ben.