efkarlandım işte şimdi.

diyerek yazmaya başlayacaktım tam. çünkü hayatıma giren bok beyinli erkekler aklıma geldi tek tek. itiraf ediyorum gerisi umrumda değil. ben bir tek en pislik olanı özlüyorum.

neyse, zaten konu artık o da değil.

iki dakika gülmeye gelmiyor yemin ederim. saçma sapan bir şeyi bahane edip o kadar çok güldüm ki anlatamam. oda arkadaşım şok geçirdi hatta. çünkü o pislikten sonra ben o yaşam enerjimi hiç bu kadar sağlayamamıştım. zaten böyle olur; ne zaman içten gülmeye, mutlu olmaya başlarsam içimi bir korku kaplayıverir hemen çünkü bu mutluluğumla doğru orantılı bir bokluk kapıma yaklaşıyor demektir. bu sefer unutmuşum öyle olduğunu. fi tarihinden beridir konuşmadığım arkadaşlarımdan birisinin hatrımı soracağı tuttu bu vakitte. canı helallik istemek istemiş meğersem. bana en pislik olanı hatırlatsaydı canımı bu kadar yakamazdı. ama bu hassas bir konu. ama tabi ki o da diğer insanlar gibi bunun hiç farkında değil. çünkü insanlar böyledir; uzaktan bakarlar, biraz izlerler, kafalarından bir hikaye uydururlar -ki genelde sağduyularını, iyi niyetlerini, vb pek yaklaştırmazlar o sırada yanlarına- sonra da inanıp kendilerince bıdıbıdı yaparlar.

çok basit ve çok zararsız görünüyor değil mi?

sizin bir anlık söyleyiverdiğiniz bir cümlenin, küçük bir kızın aklından ömrü boyunca silinmeyeceği ihtimali hiç aklınıza gelmiyor değil mi?

sizden önce kimler ne demiş, kimler ne yapmış hiç bilmeden söylediğiniz alelade şeyler bir insan için çok da önemli olmaz gibi değil mi?

zaten siz niye suçlu olasınız ki; her şey apaçık ortada işte değil mi? kız resmen yollu. babasıymış cartıymış curtuymuş ne önemi var allasen değil mi?

küçük bir kız daha babasının kim olduğunu bile bilmediği zamanlarda babası yüzünden hor görülmeye başlandıysa ilerde yollu olmasında bunların kesinlikle hiç etkisi yok; ne yaptıysa kendi kendisine yapmıştır değil mi?

öyle ya, hepimiz sonuçta aklı başında, iradeli, kendi kararlarını kendi verebilen, özgür düşünebilen, her şeyi bilen insanlarız değil mi?

BOK!