hiçbir zaman iyi yazdığım hissine kapılarak yazmadım. benim için yazı yazmak kaka yapmak gibi. o yüzden de kabız olmamak için yazmak zorundayım.
8 Ocak 2012 Pazar
olaymış iyiymiş.
en sevdiğim çocuk arkadaşlarımdan. taşınmalarımızdan biri sırasında kaybolmuştu. geçenlerde istiklâl'deki insan kitap'tan yeni bir tane aldım. aradan seneler geçtiği için kapak resmi değişmiştir filan diye düşünüyordum ama bir baktım eskisinin aynısı. nasssıl mutlu oldum anlatamam. bastım bağrıma aldım hemen.
bir de sem'le tanıştığımız hafta tam you are my sunshine sayesinde yakınaştığımız gece, "aa aynı şarkıları dinliyormuşuz", "aa benden başka da country müzik seven birileri varmış!", "aa kitap okumayı da çok seviyor!", "aaa ben de o filmi çok seviyoruum!" filan derken muhabbet en sonunda bu kitaba gelmişti. kitapta dünya 2 yarımküreye ayrılıyor ve birinin adı avampaka ama diğerini hâlâ hatırlamıyorum. sem de benim hatırlamadığımı hatırlıyormuş ama benim hatırladığımı hatırlamıyormuş.
bu da öyle bir anımız işte.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder