27 Şubat 2012 Pazartesi

bunalım yazısı.

istanbul sokaklarında bir yandan ağlayıp bir yandan da kendinden ağır valizler taşıyan çelimsiz bir kız görürseniz, o benim. öteki dünya öteki dünya diye avunmaya çalışıyorum hep hatta isyan etmekten de çok korkuyorum. ama bu kötüler niye hep mutlu niye yaptıkları hep yanlarına kalıyor anlayamıyorum. evet Allah adil, evet öteki dünyada hepsi gününü görecek ama şimdi de az da olsa bazı şeylerin bizim için de yolunda gittğini, az da olsa mutluluklarımız olduğunu görüp hiç değilse elimizde avucumuzda bu lanet hayata ucundan köşesinden tutunmamıza yetecek kadar bir şeyler olması gerekmez mi? ben şimdi bu lanet valizlerin hepsini bir bir taşıyıp canım burnumdan omzum sırtım çürük çürük gezerken o 2 pisliğin arka odada mutlu mesut oturmaları reva mı yani? bu mu yani sıçtığımın dünyasının adaleti? 


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder